Wandelen in Noord-Tsjechië (2019)

• Categorie
• blogs
• reizen

Waar­om deze blog?

Eén van mijn fa­vo­riete va­kan­tie­land­en is Tsjechië. In het ver­le­den ben ik daar re­gel­ma­tig op va­kan­tie ge­weest. Ik heb van mijn va­kan­tie in Tsjechië, Slo­wa­kije en Polen in 2018 eer­der een blog ge­schre­ven, waar­in mijn eer­de­re er­va­ring­en terug te lezen zijn.
Tij­dens mijn vak­an­tie in sep­tem­ber 2019 heb ik voor het eerst een single­reis / wan­del­va­kan­tie ge­daan in Noord-Tsjechië. Deze single­reis / wan­del­va­kan­tie heb ik ge­boekt via Kras.nl; de reis was samen met Ak­ti­va Tours ge­or­ga­ni­seerd. Om mijn er­va­ring­en, en te­vens ook fo­to's, met an­de­ren te delen heb ik deze blog ge­schre­ven. Be­kijk ook eens mijn foto's op mijn Flickr-pagina.
In dit jaar hield ik de wan­del­rou­tes nog niet bij. Van­daar dat ik hier geen rou­tes kan weer­ge­ven.

Train­en voor je wan­del­va­kan­tie

Een wan­del­vak­an­tie is hart­stik­ke leuk om te doen. Het is wel aan te ra­den om voor­af je goed voor te be­rei­den. Goede wan­del­schoen­en zijn een ab­so­lute 'must have' wan­neer je op een wan­del­va­kan­tie gaat. Je doet er goed aan om deze goed in te lopen voor­dat je echt op reis gaat. In de maand voor­af­gaand aan mijn va­kan­tie heb ik dan ook iedere dag ge­traind. Ge­luk­kig heb ik een mooi park in mijn om­ge­ving waar ik da­ge­lijks een wan­del­ing van on­ge­veer 3km rond­om een plas heb ge­maakt. Om­dat ik tijdens mijn va­kan­ties graag foto's maak, heb ik tijdens mijn da­ge­lijk­se wan­de­ling­en ge­traind met mijn fo­to­tas op de rug. Hier­door was mijn rug ook goed ge­traind en kreeg ik geen last van mijn rug tijdens het wan­de­len in de va­kan­tie.

Goed voor­be­reid wan­del­en

Het klinkt mis­schien gek, maar tij­dens de wan­del­va­kan­tie zorg­de ik er ook voor dat ik ver­schil­len­de nood­voor­zien­ing­en mee nam voor het wan­de­len. Denk hier­bij aan pleis­ters, een schaar­tje (voor bij­voor­beeld die pleis­ters), klein zak­mes, hoofd­lamp, zak­lamp en een rol toilet­pa­pier. Dat laat­ste is best han­dig als je on­voor­zien een nood­stop moet maken mid­den in een na­tuur­ge­bied... Tijdens het wan­del­en doe je er ook goed aan om een fles of bidon water mee te nemen en wat snacks voor wat extra ener­gie. Op deze manier ben je goed voor­be­reid en kun je zonder zorgen de hele dag fijn wan­de­len en genieten van de om­ge­ving.
Tijdens één van de wan­del­ing­en tijdens de va­kan­tie liep ik een flinke blaar op. Helaas had ik geen blaren­pleis­ters, ver­band of iets der­ge­lijks bij me. Ter plek­ke werd het me wel ge­ad­vi­seerd om dat mee te nemen...

Eer­ste single­reis via Kras.nl

Deze vak­an­tie was mijn eerste er­va­ring met het reizen door mid­del van een ge­or­ga­ni­seer­de single­reis. Daar­naast was dit ook de eerste keer dat ik zon­der mens­en die ik goed ken op va­kan­tie ben ge­gaan. Dit maak­te mij wel erg on­ze­ker, maar ik heb het toch ge­daan! Ik heb mijn reis ge­boekt bij Kras. De in­for­ma­tie en voor­al fo­to's die zij op hun web­site toon­den spraken mij wel aan. Ze heb­ben nog veel meer reizen, maar omdat Tsjechië door mijn eer­de­re reizen be­kend ge­bied is, sprak mij deze reis het meeste aan. Voor een eerste single­reis wil­de ik toch een beetje ze­ker­heid hebben.
Toen ik de reis­pa­pier­en ont­ving, waren een aan­tal zaken voor mij on­dui­de­lijk. Er zaten trein­tickets van ICE (In­ter­city Ex­press) naar Tsjechië bij de reis­pa­pier­en, maar hoe dit pre­cies werk­te was voor mij niet hel­der. Ook het reizen met de trein en ver­volg­ens de over­stap op de ICE was voor mij erg on­zeker. Ge­luk­kig kon Kras mij ge­rust­stel­len en goed uit­leg­gen hoe het werk­te met de tickets en de or­ga­ni­sa­tie van de reis.

Start van de single­reis

Op uit­ge­re­kend vrij­dag de 13^e ver­trok ik per trein naar de Duitse stad Zit­tau. Dit ligt bij het drie­land­en­punt van Duits­land, Po­len en Tsjechië. Ieder­een ver­trok van­uit zijn of haar dichtst­bij­zijn­de trein­sta­tion. Uit­ein­de­lijk stap­ten we over op de ICE. Mijn reis begon in 's-Her­to­gen­bosch waar ik met de trein naar De­ven­ter ben gereisd om van­uit daar ver­der te reizen met de ICE. In de ICE had ik een vaste zit­plaats dat ge­re­ser­veerd is door Kras. Wel zo fijn wan­neer je een lange reis voor de boeg hebt: 14 uur duren­de heen­reis en 16 uur duren­de terug­reis. Tijdens de heen­reis leerde ik, in de ICE, me­teen de reis­ge­no­ten ken­nen; onze ge­re­ser­veer­de stoel­en zaten na­me­lijk bij el­kaar. Het reis­ge­zel­schap bestond uit 10 vrouw­en en 3 man­nen (ik was één van de man­nen). Ik was de jongste bin­nen de groep, ge­volgd door een vrouw van 39; de rest was 50⁺. In Zit­tau aan­ge­ko­men stond er een man met een bus­je voor ons klaar om ons naar Ho­tel Pod Zvi­či­nou te breng­en. Dit was ook het ho­tel waar wij de hele week ver­ble­ven.
Bij aan­komst in het ho­tel kregen we een heer­lijke warme kom lin­zen­soep (elke dag kre­gen we een an­de­re verse soep) en brood met beleg. Daar­naast kre­gen we ook me­teen ons dag­pro­gram­ma (.pdf; 119 kb) met alle uit­leg voor de ko­men­de dagen. Hier­in stond al­le be­lang­rijke in­for­ma­tie, zoals wan­neer we per wan­de­ling zou­den ver­trek­ken, wel­ke route we zou­den lopen en de tijd­en voor het eten.

Over het ho­tel, Ho­tel Pod Zvi­či­nou

Tij­dens de va­kan­tie ver­ble­ven we dus in Ho­tel Pod Zvi­či­nou, dat zo­veel be­te­kent als 'aan de voet van Zvi­či­na'; een berg ge­le­gen bij het dorp­je Dol­ní Brus­nice. Het hotel was in­der­daad zoals in de om­schrij­ving stond, na­me­lijk sober; maar het was ver­der pri­ma om in te ver­blij­ven! Het eten was erg goed: we kregen elke dag om 17 uur een kom heer­lijke soep en om 18:30 uur een warme maal­tijd en een des­sert. Grap­pig ge­noeg vond ik de kok een beet­je lijk­en op de Zweed­se kok van de Mup­pets. Hij zag er zo een beet­je uit en het Tsjech­isch was niet te ver­staan.
In het ho­tel dronk­en we ook heer­lijk bier. De eerste dagen kon­den we kiezen uit twee bier­en, waar­bij al­leen de Svijany mij als erg lek­ker is bij ge­ble­ven.

De wan­del­tocht­en

Van­uit het ho­tel ver­trok­ken we naar ver­schil­len­de wan­del­routes, direct van­uit het ho­tel of van­uit een na­bij­ge­le­gen plaats. In to­taal had­den we vijf wan­del­dagen en één rust­dag (dins­dag). De wan­del­routes had­den een af­stand van on­ge­veer 15km á 20km. We kregen hier­in ook vol­doen­de variatie in land­schap­pen per wan­de­ling. Zo wan­del­den we ver­schil­len­de keren door de bos­sen of tus­sen wei­land­en, maar ook door een dorp of stad.
Tijdens de eerste wan­del­dag kwa­men we langs een uit­kijk­to­ren op de berg Zvi­či­na. De ho­tel­eige­naar ver­tel­de ons dat deze uit­kijk­to­ren vroeg­er de grens was tus­sen Duits­land en Tsjechië. De Duits­ers hadden een stuk bos op de des­tijds Duits grond­ge­bied aan­ge­legd, zodat de Tsjech­en Duits­land niet in kon­den kijk­en.
Op één van de wan­del­da­gen kwamen we langs een mooie sprook­jes­achtige stuw­dam, Přeh­rada Les Krá­lov­ství, na­bij Bílá Tře­meš­ná en Dvůr Krá­lo­vé. De ver­ta­ling van Přeh­rada Les Krá­lov­ství is let­ter­lijk: 'Dam bos konink­rijk'. Dit stuw­dam is het oudste stuw­dam van Tsjechië. In het ho­ger­ge­le­gen ge­deel­te bij de dam zwem­men kar­pers en in het la­ger­ge­le­gen ge­deel­te zwem­men forel­len. Even later zagen we ook een vis­trap langs de El­be. De forel­len werden ge­vist en later be­reid en ge­ge­ten in de na­bij­ge­le­gen res­tau­rants. De stuw­dam is een on­der­deel van de ri­vier de El­be die hoog in de bergen in het Reu­zen­ge­berg­te begint. Een paar keer wan­del­den we langs de El­be of zagen we het, tijdens een an­dere wan­del­route, in de ver­te lig­gen.
We bezochten ook tijdens één van de wan­del­ing­en Kuks. Kuks staat voor­na­me­lijk bekend om de hos­pi­tal met kruid­en­tuin. Tijdens onze wan­del­ing bezochten we het plaatsje en voor­al ook de kruid­en­tuin. In de video zie je er beeld­en van. Dit was mooi om te be­zoek­en, maar niet heel erg bij­zon­der. Achter­af ge­zien had ik mis­schien ook de bin­nen­kant van de hos­pi­tal moet­en be­zoek­en.
Ik had de zwaar­te van de wan­del­tocht­en zwaar­der ver­wacht. Maar eigen­lijk viel het enorm mee. Tijdens één van de eerste wan­de­ling­en liep ik wel een blaar op, waar ik de hele week last van had.

Onze (lokale) gids­en

Op de eer­ste twee wan­del­da­gen van onze va­kan­tie had­den we een lo­ka­le gids. Zij kwam uit Dvůr Krá­lo­vé nad Labem en kon re­de­lijk goed Engels. Tijdens de derde wan­del­dag be­zocht­en we, met de ho­tel­eige­naar die ons toen gids­te, Dvůr Krá­lo­vé. Het was leuk om te zien waar de Tsjech­ische gids van­daan kwam.
De ho­tel­eige­naar was onze gids van maan­dag tot don­der­dag en kon ons veel ver­tel­len over de om­ge­ving. Zo ver­tel­de hij ons dat er in som­mige plaats­en een boven­grond­se stads­ver­warm­ing was, dus geen cen­trale ver­warm­ing zoals we die in Ne­der­land ken­nen. Hier­door is per huis of bedrijf de tem­pe­ra­tuur van de ver­warm­ing niet te re­ge­len en moet men dus soms een raam open zet­ten wan­neer het bin­nen te warm word.
De hoteleigenaar ver­tel­de ons ook dat vaak ding­en her­ge­bruikt wor­den. Tijdens één van de routes za­gen we een tuin­huis­je met regen­pijp­en naar be­ne­den lopen. Hier wordt het regen­water op­ge­vang­en en her­ge­bruikt om de plant­en in de tuin water mee te geven. Dit is iets wat je in Ne­der­land niet vaak meer ziet, maar in Tsjechië dus nog wel.

Ex­tra in­for­ma­tie over het ge­bied

De bos­sen zit­ten vol met eet­bare en nut­tige pro­duc­ten. Volg­ens de ho­tel­eige­naar komt men nooit met lege hand­en uit de bos­sen. De lo­ka­le be­vol­king neemt altijd wel wat mee uit de bos­sen aan eten of hout om vuur te maken. Re­gel­matig zagen we dan ook flinke sta­pels ge­droogd hout bij huizen lig­gen.
Tij­dens onze va­kan­tie zaten er 2× (na el­kaar) ook basis­school­kin­de­ren in het ho­tel. Na­bij het ho­tel zat na­me­lijk ook een stuk bos waar kinderen middels bordjes bij­voor­beeld kun­nen le­ren over wel­ke pad­den­stoel­en gif­tig zijn en wel­ke niet. Te­vens waren er ook bord­jes aan­ge­maakt om te leren over de dier­en die er leven. De klas­sen namen de pad­den­stoel­en mee uit het bos en gaven dit aan de kok, zodat hij de pad­den­stoel­en kon con­tro­le­ren. Hij ver­werk­te de pad­den­stoel­en in ver­schil­len­de ge­recht­en, zoals voor onze laatste va­kan­tie­dag de lek­kere pad­den­stoel­en­soep. Spe­len­der­wijs waren de kin­de­ren dus zo­wel aan het leren als aan het be­we­gen in de bos­sen, een mooie bij­komst­ig­heid. Na het avond­eten kregen de kin­der­en ook nog les in het ho­tel.
In de winter wor­den de berg­en ook goed ge­bruikt voor win­ter­sport­en, zoals lang­lauf­en en skiën. Op ver­schil­len­de plek­ken zagen we dan ook ski­lift­en staan. Aan het einde van onze va­kan­tie zagen we ook dat ze al met een aantal voor­be­rei­ding­en bezig waren, zoals het maai­en van het gras.

Bijna het einde van de reis

Tij­dens de laat­ste wan­del­dag wan­del­den we door het Český Ráj (Tjech­isch pa­ra­dijs) / Ma­lá Ská­la (kleine rots). Dit was een route waar­van ik dacht dat ik deze al ken­de, maar dat bleek achter­af niet zo te zijn. Tijdens deze wan­del­route maak­ten we ver­schil­len­de lus­sen en kwamen we langs prachtige grote zand­steen­rots­en. Een van de rots­en vond ik op een eten­de ka­meel­hoofd lijk­en en een andere weer op een apen­kop. Er was zelfs in één van de rots­en groeven te zien. Mens­en ge­bruik­ten de rots­en dan om hun mes­sen in te slijp­en. Aan het ein­de van de route heb­ben we een lek­ker groot glas bier op. Het was een prachtige route om mijn eerste single- en wan­del­va­kan­tie af te ronden.

Terug­reis naar huis

Op onze laat­ste va­kan­tie­dag, vrij­dag, ver­trok­ken we erg vroeg weer terug naar huis. Om 06.45 uur werd­en we met een taxi­bus terug ge­bracht naar Zit­tau. Van­uit daar ging­en we weer met de ICE naar Ne­der­land. On­der­weg had­den we flink wat ver­tra­ging­en, waar­door het soms erg span­nend zou word­en of we über­haupt de juiste aan­sluit­ing­en kon­den krijg­en. Uit­ein­de­lijk is ieder­een goed en wel thuis ge­ko­men. Ik zelf was pas rond 22.30 uur thuis. Het was uit­ein­de­lijk een lange reis­dag.

Er­va­ring­en

Te­rug­kijk­end op de va­kan­tie kan ik zeg­gen dat dit een zéér ge­slaag­de va­kan­tie was. Het was mijn eerste ge­or­ga­ni­seer­de, zon­der mens­en die ik zelf ken. De groeps­sa­men­stel­ling was per­fect: erg leuke en vrien­de­lijke mens­en. On­danks dat ik (een ge­deel­te van) het ge­bied al ken­de, kwam ik al­leen maar op nieuwe plek­ken te­recht. Dank­zij de Ne­der­land­se ho­tel­eige­naar kwam ik ook meer over het land te we­ten. On­der an­de­re over de ver­schil­len met Ne­der­land en de ont­wik­kel­ing­en in de af­ge­lo­pen 25 jaar (hij werkt­/­woont er na­me­lijk 25 jaar).

Reünie met de va­kan­tie­vriend­en

Op zon­dag 17 no­vem­ber 2019 had­den we onze eer­ste reünie. Het leek ons leuk om erg­ens cen­traal in Ne­der­land te gaan wan­del­en en af te sluit­en met een eten­tje. Uit­ein­de­lijk hebben we ge­kozen voor een NS-wan­de­ling van Wou­den­berg naar Amers­foort. De dag be­gon met een kop­je kof­fie bij de Star­bucks in Amers­foort. Van­uit daar ver­trok­ken we met de bus naar Wou­den­berg, waar de wan­de­ling begon. De wan­de­ling was on­ge­veer 18km. Tijdens de wan­de­ling had één van de va­kan­tie­vriend­en ge­trak­teerd op een heer­lijke typisch Tsjech­ische taart (Me­dov­ník honing­taart; zie de foto's hier­onder. Deze taart heb ik ook voor mijn ver­jaar­dag na­ge­maakt). Uit­ein­de­lijk kwa­­men we weer te­rug in Amers­foort, waar we slen­ter­den door de stra­ten. Na de wan­de­ling aten we lek­ker (Oos­ter­se tapas) bij Dara. De reünie voel­de als van ouds, zoals we het had­den tijdens onze va­kan­tie. De kans zit er in dat we na een half jaar weer eens wat af gaan spreken.
Van­wege de co­ro­na­pan­de­mie heb­ben we een aantal jaar geen reünie kun­nen houd­en. Op zon­dag 16 oktober 2022 hield­en we onze twee­de reünie. We wan­del­den van Vlijmen naar 's-Her­to­gen­bosch. Een route dat ik zelf uitgezet had.

Film­pje

On­der­staand film­pje is ge­maakt tij­dens de wan­del­va­kan­tie in 2019.

Re­le­van­te blogs

Leuk en be­dankt dat je dit reis­ver­slag ge­le­zen hebt. Het kan na­tuur­lijk zijn dat je ge­ïn­te­res­seerd bent in an­de­re wan­del­va­kan­ties. Be­kijk hier wel­ke ik nog meer ge­maakt heb: