Wandelen Boheems Zwitserland (2025)

• Categorie
• blogs
• reizen

Waarom deze blog?

In 2019 ging ik voor het eerst op single­reis, dit keer naar Tsjechië. Ik had des­tijds de reis ge­boekt via Kras, die het pak­ket sa­men met Ak­ti­va Tours had sa­men­ge­steld. Voor­dat ik de­ze reis maak­te, vond ik het best wel span­nend. Daar­om koos ik voor een ge­bied dat ik al ken­de. En het be­viel mij me­teen enorm goed! Het ho­tel was pri­ma, de wan­del­ing­en wa­ren prach­tig en de groep was ge­wel­dig! Sinds­dien ben ik va­ker op single­reis ge­gaan.
Ik had al een tijd­je de regio Sak­sen op het oog om daar te gaan wan­del­en. Nu heb ik al een aan­tal ja­ren po­si­tieve er­va­ring­en met Ak­tiva Tours. In 2024 had ik de stoute schoen­en aan­ge­trok­ken en een mail­tje ge­stuurd naar de or­ga­ni­sa­tie van Ak­tiva Tours. Ik heb hen ge­vraagd of ze een wan­del­va­kan­tie of single­reis hier naar toe kon­den or­ga­ni­se­ren. Ze zou­den kijk­en wat ze kon­den doen. Hier­bij ga­ven ze wel aan dat de reis pas van­af 2025 be­schik­baar zou zijn. Eind 2024 zag ik op de so­cials van Ak­tiva Tours voor­bij ko­men dat ze de­ze reis zou­den aan­bied­en. Ik heb vrij­wel di­rect de va­kan­tie ge­boekt toen de­ze be­schik­baar was. Het duur­de een paar maan­den voor­dat er een ver­trek­ga­ran­tie af­ge­ge­ven werd. Pas in fe­bru­a­ri werd dui­de­lijk dat we met 5 rei­zig­ers zou­den ver­trek­ken, vol­doen­de om een ver­trek­ga­ran­tie af te ge­ven. La­ter meld­den een zes­de, ze­ven­de èn acht­ste rei­zig­er zich ook aan.

  Handige tips en checklist vakanties

   Over Bo­heems Zwit­ser­land

   Elbe­zand­steen­ge­berg­te

   Eten

Voorspellingen

Het weer scheelt niet veel met het Ne­der­lands weer­type. Het is al­tijd han­dig om kort voor ver­trek de Bui­en­ra­dar app in de ga­ten te hou­den. Ik deed dat ook en zag dat de voor­spel­ling­en van dag tot dag wis­sel­de. Wel zag ik dat er regen voor­speld was. Daar­om zorg­de ik er ook voor om daar­voor voor­be­rei­ding­en te tref­fen.
Uit­ein­de­lijk ble­ven de (flinke) bui­en uit. Tij­dens de wan­de­ling­en heb­ben we hier en daar wel een spat­je re­gen ge­had, maar dat mocht geen naam heb­ben. De he­le week had­den we 20°C of ho­ger. Op een paar uit­zicht­pun­ten stond er een lek­kere (fris­se) wind.

Heen- en terugreis

Het was voor­af al be­kend dat we van­uit elk Ne­der­lands trein­sta­tion met de trein naar Děčín kon­den gaan. Ik reis­de van­uit 's-Her­to­gen­bosch naar De­ven­ter. Daar stap­te ik over op de ICE naar Ber­lijn. In deze trein ont­moet­te ik de an­dere rei­zig­ers.
Op de laat­ste wan­del­dag ging­en we weer terug naar Děčín, zo­dat we op de laat­ste dag vroeg de trein kon­den pak­ken te­rug naar huis. We reis­den on­der an­dere via Dres­den en Frank­furt naar Arn­hem. Daar pak­te ik de in­ter­ci­ty naar 's-Her­to­gen­bosch.

Rond­lei­ding Dě­čín

Op de dag van aan­komst, in Dě­čín, kre­gen we eerst een rond­lei­ding door de stad. On­der­tus­sen werd on­ze ba­ga­ge naar het ho­tel ge­bracht. Zo lie­pen we langs de El­be, waar we op het kas­teel van Děčín uit ke­ken. Daar be­ne­den was het Labe­fest be­zig. La­ter be­zocht­en we de tuin van het kas­teel en het cen­trum. We aten uit­ein­de­lijk bij het In­diaas res­tau­rant naast het hotel.

Ver­blij­ven

Tij­dens de va­kan­tie ver­ble­ven we in 3 ho­tels.
We ver­ble­ven de eerste twee nacht­en in Ho­tel Čes­ká Ko­ru­na in Děčín. Dit ho­tel is mid­den in het cen­trum van Děčín ge­le­gen, met uit­zicht op een plein. De twee nacht­en hier­na ver­ble­ven we in Hotel Mezní Louka Hřens­ko. Dit is een groot ho­tel, ge­le­gen aan de ri­vier Ka­men­ice. Voor de laat­ste twee wan­del­ing­en ver­ble­ven we twee nacht­en in Pen­zion Hen­ke in Srbská Ka­men­ice, na­bij Je­tři­cho­vi­ce. De laat­ste nacht was weer in Ho­tel Čes­ká Ko­ru­na in Dě­čín. Dit was be­wust ge­ko­zen, om­dat we voor de te­rug­reis vroeg moes­ten ver­trek­ken. Ont­bijt, di­ner en ba­ga­ge­ver­voer van ho­tel naar ho­tel zat in de reis in­be­gre­pen.

Wan­del­ing­en

De wan­del­route is heu­vel­ach­tig tot berg­ach­tig, met da­ge­lijk­se hoog­te­ver­schil­len tus­sen 500 en 800 me­ter en een af­wis­sel­ing van pla­teaus en da­len. El­ke dag leg­gen we wan­del­af­stan­den af tus­sen de 12 en 20 ki­lo­me­ter.

Wan­del­ing 1: Rond­wan­del­ing Dě­čín

Van­daag had­den we on­ze eer­ste wan­del­ing. We ging­en met het OV (bus) naar de start­punt in Tisá. OV zat bij de prijs in­be­gre­pen. In Tisá wan­del­den we eerst door prach­tige zand­steen rots­for­ma­ties (route van ± 2km). In som­mige rots­for­ma­ties was iets te­rug te zien, zo­als een schild­pad. Hier­na een flin­ke wan­del­ing van 17 kilo­meter. Het was flink, maar dan ook echt flink, stijg­en en da­len. Soms was het uit kijk­en met waar je je voet­en zet­te, om­dat er veel gro­te­re ste­nen wa­ren die schots en scheef en punt­ig in de grond za­ten. On­der­weg heb­ben we een paar prach­tige uit­zicht­en ge­had. Bij één van de uit­zicht­en heb­ben we flink kun­nen fo­to­gra­fe­ren. Hier­door heb­ben we een lange tijd­ver­lies ge­had.
We wan­del­den ook langs Rozh­led­na Dě­čín­ský Sněž­ník, waar we eer­der een rep­li­ca/­mo­del van za­gen.
Uiteindelijk wandelden we door naar ons hotel in Dě­čín.

Wandeling 2: Dě­čín - Hřens­ko

Van­daag start­ten we rond 8.30 uur met de wan­del­ing voor ons hotel in Dě­čín. Er werd voor­speld dat we in het be­gin een flin­ke bui zou­den krij­gen, dus vroeg­en we of we 5 mi­nu­ten la­ter mocht­en be­gin­nen. Uit­ein­de­lijk hoef­de dat niet. Het was re­de­lijk in het be­gin dat we moes­ten klim­men. Ge­luk­kig ging­en we zig­zag­gend naar bo­ven. Dit was voor mij véél min­der ver­moei­end om te doen! De wan­del­ing be­gon met een zeer hoog lucht­vocht­ig­heid. We za­gen ook wat laag­hang­en­de wol­ken die rus­tig aan tij­dens on­ze route ver­trok­ken. De he­le dag was het wel klam weer met ± 26°C en een zeer hoge lucht­voch­tig­heid. Me­de dank­zij het weer, en het klim­men, was het soms goed zwe­ten.
On­der­weg, vrij­wel aan het be­gin, kwa­men we een aan­tal prach­tige dier­en te­gen: een slak met huis­je, een sa­la­man­der en een prach­tig kleine bon­te specht. We had­den on­der­weg een aan­tal stops met uit­zicht­en over de val­lei aan de El­be, waar­on­der Lab­ská stráž en Vyh­líd­ka Bel­ve­dér (dit is het oud­ste uit­kijk­punt van Bo­heems Zwit­ser­land). Vrij­wel hal­ver­wege / aan het ein­de van de route had­den we een flinke af­da­ling. We­der­om was dit zig­zag­gend. Dit was, vond ik, ook wel fijn­er om te doen. Hoe dicht­er we bij Hřens­ko kwa­men, hoe dicht­er we bij de Duit­se grens za­ten. We kre­gen daar­om ook re­gel­ma­tig een sms'je van­uit de pro­vi­der.
Eind­punt van de­ze wan­del­ing was in Hřens­ko. Dicht bij Hřens­ko kon­den we ook nog kijk­en naar een mooi oud ge­bouw (Stará Plynárna).

Wandeling 3: Rond­wan­del­ing in Duits­land

De route van vandaag heb ik niet ge­lo­pen. Ik heb er voor ge­ko­zen om een rust­dag in te plan­nen, zo­dat ik me goed kon op­la­den voor de ko­men­de wan­del­ing­en. Achter­af ge­zien maar goed ook, want er za­ten we­der­om flin­ke stij­ging­en en da­ling­en in de wan­del­ing. Start- en eindpunt van deze route is aan Parkplatz vor der Grenze.

Wan­del­ing 4: Hřens­ko - Mez­ná - Mez­ní Lou­ka

Rond 9 uur ver­trok­ken we naar het begin­punt van on­ze route. We­der­om was dit bij een bus­hal­te na­bij Hřens­ko. Eerst ging­en we met een goede klim naar een na­tuur­lijke brug (Prav­čic­ká brá­na (Pravčická-poort)), waar ook een res­tau­rant (Sokolí hnízdo (Val­ken­nest)) bij zit. In 2018 en 2022 was er een brand in deze regio. Veel bos is hier­door weg ge­vaagd. We za­gen veel bo­men die er flink zwart uit za­gen. Won­der­baar­lijk heeft het res­tau­rant bij Prav­čic­ká brá­na de brand over­leefd! Het was erg prach­tig om te zien. Dit was één van de high­lights die ik su­per graag wil­de zien deze va­kan­tie!
Hier­na was het weer even flink da­len, de weg over­ste­ken en over een an­dere berg wan­del­en. Na de heer­lijke lunch bij een res­tau­rant ging­en we weer ver­der. Eerst kre­gen we een flin­ke da­ling. We liep­en langs een snel­stro­men­de ri­vier (Kamenice - Di­vo­ká sou­těs­ka (Wilde Kloof)) om ver­volg­ens in een een boot­je te varen (€8 voor maar ± 20 mi­nu­ten...). Hier­na weer de de­zelf­de route rich­ting het res­tau­rant ge­lo­pen. Was wel een pit­tige klim, maar goed te doen! We heb­ben bo­ven­aan ± 10 mi­nu­ten ge­pau­zeerd om naar onze laat­ste ho­tel te lo­pen. We za­gen nog een paar ty­pisch Tsjech­ische wo­ning­en.
Bij ho­tel Mez­ní Lou­ka heb­ben we op de bus ge­wacht om naar het volg­en­de plaats­je te gaan. Daar heb­ben we nog wat ge­dron­ken, voor­dat we de volg­en­de bus pak­ten.
De volg­en­de bus kwam en we ging­en weer ver­der naar ons volg­en­de ver­blijf (Pen­zion Hen­ke). Een prach­tig ge­re­no­veer­de lo­ca­tie met vrien­de­lijk per­so­neel. En... Wéér een bal­kon (nu aan de voor­kant). Met prach­tig uit­zicht.

Uit­leg over Prav­čic­ká Brá­na (Prav­čic­ká-poort)

Uit­leg over Di­vo­ká sou­těs­ka (Wilde Kloof) / Ed­mun­do­va sou­těs­ka (Edmunds Kloof)

Wan­del­ing 5: Vy­so­ká Lí­pa - Jet­ři­cho­vice

Wat een prach­tige dag was het van­daag! Het was an­ders dan we voor­af te zien kre­gen. Maar... Eén van de uit­zicht­en, die ik su­per graag wil­de zien, heb ik ge­zien! En ge­lijk een prach­tige foto van kun­nen ma­ken!
We start­ten de dag met een wan­del­ing naar be­ne­den vanuit Vy­so­ká Lí­pa. Daar za­gen we een ruïne van een water­mo­len (Dolský mlýn). Ik liep vrij ver voor­op, dus heb een foto van de zij­kant (met een water­val­le­tje), kun­nen ma­ken. Na wat rond ge­lo­pen te heb­ben zijn we weer ver­der ge­gaan.
Onder­weg za­gen we een klein water­stroom­pje met be­hoor­lijk veel water­plan­ten er in. Het water was schijn­baar zo schoon dat je het ge­rust kon drink­en. Vroeg­er zwom er best veel zalm in het wa­ter. De zalm ver­trok dan via de El­be naar de Noord­zee. Maar door­dat er ob­sta­kels in het water ge­plaatst wa­ren, kwam de zalm niet meer te­rug. Ze zijn aan het kijk­en of er een mo­ge­lijk­heid is om de zalm te­rug te krijg­en.
We zijn ver­der naar Jetřichovice ge­lo­pen. Hier heb­ben we gis­ter­en een tus­sen­stop van ± 40 mi­nu­ten met de bus ge­had. Nu kwa­men we er dwars door­heen en liep­en we de berg op. We had­den on­der­weg drie prach­tige uit­zicht­en! Van­uit uit­zicht 2 (Vi­le­mí­ni­na vyh­líd­ka) had­den we een prach­tig uit­zicht op uit­zicht 3 (Ma­rii­na Vyhlídka). Deze wil­de ik su­per graag ge­fo­to­gra­feerd heb­ben. Hier­na zijn we weer te­rug ge­lo­pen naar Jetřichovice. We wil­den onze la­te lunch (rond 15 uur) nut­tig­en in het res­tau­rant waar we gis­ter­en ge­dron­ken had­den. Al­leen was het er véél te druk. Dus zijn we naar een an­der res­tau­rant ge­gaan.
Na de lunch zijn we met spoed en in de bus te­rug ge­gaan naar het pen­sion. Een mede­rei­zig­er was van­daag niet mee ge­gaan en die kwa­men we op het ter­ras, waar we gis­ter­en aten en vanavond weer eten, te­gen.

Wandeling 6: Jetřichovice - Čes­ká Ka­me­nice

Vandaag de laat­ste wan­del­ing van de­ze va­kan­tie ge­maakt. We be­gon­nen in Jetřichovice re­de­lijk vlak en lie­pen door een tun­nel­tje. La­ter za­gen we een soort zee­meer­min, een toe­ris­tische trek­pleis­ter.
Ver­volg­ens be­gon­nen we met klim­men. Echt klim­men! Uit­ein­de­lijk kwa­men we bij een uit­zicht­punt waar je op 736,5 meter bo­ven zee­niveau kon rond­kijk­en (Rozh­led­na Stu­de­nec (Kal­te Berg)). Was leuk om te zien, maar niet heel bij­zon­der. Ik vind het be­hoor­lijk knap dat ik de­ze klim ge­maakt heb. Iets wat ik van te­vo­ren niet had ver­wacht dat ik dit zou kun­nen. Voor mijn ge­voel ben ik eigen­lijk ook mijn grens over ge­gaan. Maar... Ik heb het tòch maar wel even ge­flikt!
Na het stijg­en (op een ge­ge­ven mo­ment za­gen we zelfs een bord­je met 20%) moes­ten we op het­zelf­de ni­veau weer da­len. Dit ging op zich goed. Tot­dat... Ja­wel... Ik voor de twee­de keer de­ze week bij­na wéér door mijn link­er en­kel ging! Het was weer pijn­lijk. Dus bij Lís­ka, een dorp­je waar we uit kwa­men, vroeg ik aan de reis­leid­ster of ik de bus kon ne­men. Dit leek mij ver­stan­dig­er dan met een zere en­kel door te lo­pen. Toe­val­lig­er­wijs ver­trok er, na een paar mi­nu­ten dat ik het vroeg, een bus. Dus we snel­den ons naar de bus­hal­te. De bus heb ik op tijd ge­haald. Het of­fi­ciële eind­punt van de­ze rou­te was in Čes­ká Ka­me­nice.
Een­maal in Děčín aan­ge­ko­men ben ik naar een ca­fe­ta­ria (ge­naamd Franz Jo­sef) ge­gaan waar we de twee­de avond ook ge­ge­ten had­den. Hier zou­den ze de bes­te Lang­oše moet­en heb­ben uit de om­ge­ving. Dit weet ik, om­dat ik eer­der de­ze week al eens Lang­oše wil­de be­stel­len maar daar had­den ze het tel­kens niet. En ze ad­vi­seer­den me steeds dit adres. Ik dacht het me te her­in­ner­en met een ster­ke knof­look­smaak. De­ge­ne bij wie ik het be­stel­de vroeg ook hoe ik het ge­had wil­de heb­ben. Ik moest in­der­daad de knof­look, ket­chup en kaas door­ge­ven. Ik vond het te­gen­val­len ten op­zichte van wat ik ge­hoopt had dat het was.

Relevante blogs

Leuk en be­dankt dat je dit reis­ver­slag ge­le­zen hebt. Het kan na­tuur­lijk zijn dat je ge­ïn­te­res­seerd bent in an­de­re wan­del­va­kan­ties. Be­kijk hier wel­ke ik nog meer ge­maakt heb: